Bycie rodzicem jest według mnie najtrudniejszą i najbardziej odpowiedzialną rolą w życiu dorosłego człowieka. Po pierwsze dlatego, że zostanie matką lub ojcem definitywnie kończy czas naszego funkcjonowania tylko jako dzieci naszych rodziców, przestajemy być odpowiedzialni tylko za siebie. Po drugie: realizacja tej roli trwa właściwie od podjęcia decyzji o rodzicielstwie przez całe nasze dalsze życie. Po trzecie dlatego, że zewsząd jesteśmy bombardowani oczekiwaniami innych dotyczącymi tego, kiedy, z kim i ile mieć dzieci i jak je wychowywać. Ci inni to nie tylko nasi bliscy, znajomi, ale też promowana w mediach moda czy wręcz powinność. W dobie kursów i szkoleń ze wszystkiego wydaje się brakować odpowiedniego wsparcia dla rodziców. Nie mieszkamy jak kiedyś w wielopokoleniowych domach czy niewielkich odległościach od ważnych dla nas osób, gdzie starsi i dobrze nam życzący członkowie rodziny czy znajomi mogli służyć radą i pomocą. Nie ma też jednego złotego środka na poradzenie sobie z danym kłopotem, który dotyczy naszego Maleństwa. Każde dziecko jest wyjątkowe i każdy rodzic jest inny. To tworzy całkiem spory zbiór możliwych kombinacji kłopotów i sposobów ich rozwiązywania.
W cyklicznych spotkaniach z problematyką bycia rodzicem chcę się z Państwem dzielić doświadczeniem i spostrzeżeniami jako mama i terapeuta.
Moim zdaniem pomimo niepewności i obaw związanych z tym, czy i jak sobie radzić jako mama i tata uważam, że rodzicielstwo to niezwykła przygoda, która może stać się doświadczeniem łączącym pokolenia i służyć rozwojowi zarówno dzieci jak i dorosłych.
Autor: Agnieszka Piekarska – Ciećwierz, Psychoterapeutka