Zaburzenie baby blues
Czy wiecie ?
W ostatnich tygodniach po raz kolejny zostałam ciocią. To wydarzenie na nowo zbliżyło mnie do tematu porodu, rodzicielstwa i tym samym do zjawiska określanego mianem baby blues, czyli tzw przygnębienia poporodowego. Zły stan emocjonalny określany jako rodzaj smutku, najczęściej pojawia się w pierwszych dniach po porodzie. Dotyczy nawet 80% kobiet po urodzeniu dziecka. Najczęściej ustępuje samoistnie. Objawia się: obniżeniem nastroju, wzmożoną płaczliwością, smutkiem, rozdrażnieniem, napięciem, poczuciem winy, pogorszeniem możliwości koncentracji uwagi i odczuciem nieradzenia sobie. Mogą pojawić się problemy ze snem, przewlekłe zmęczenie, złe samopoczucie fizyczne, brak sił. Czemu występuje baby blues?
Do końca niestety nie wiadomo. Jednak wraz z porodem kobieta zostaje matką i wchodzi namacalnie w nową rolę i związane z nią obowiązki. W jej organizmie następują zmiany min hormonalne, które zaburzają jego funkcjonowanie, dotyczy to między innymi układu nerwowego. Kobieta może doświadczać zysków płynących z trzymania noworodka w ramionach, wielu emocji pozytywnych, zainteresowania i wsparcia. Jednak warto zdawać sobie sprawę, że mogą w jej przeżywaniu pojawiać się także uczucia trudne. Wiążą się one z umiejętnościami radzenia sobie z nowymi obowiązkami, zmęczeniem, a także utratami. Co traci kobieta rodząc potomka? Przede wszystkim 3 „rzeczy” : swoje wewnętrzne dziecko, ciążę i wyobrażenia o dziecku! A jak wiadomo utraty są czymś co sprawia, że nie jesteśmy w sytuacji emocjonalnie łatwej. Czymś innym jest nosić dziecko pod sercem, być w stanie odmiennym, a co innego trzymać maluszka w ramionach. Ponad to, i matka i ojciec stają przed nowymi wyzwaniami o których na pewno coś słyszeli i czytali, ale z nowym małym człowiekiem doświadczają tego na żywo po raz pierwszy. Każde nowonarodzone dziecko jest trochę inne, ma inny temperament i czego innego wymaga od swoich rodziców.
Kobieta, która zauważa u siebie objawy baby blues przede wszystkim powinna jak najwięcej odpoczywać, dobrze się odżywiać, pozwalać się wesprzeć przez najbliższych mówiąc im o tym, czego potrzebuje. Jeśli objawy pogorszonego samopoczucia utrzymują się dłużej warto choćby konsultacyjne porozmawiać z terapeutą. Nie bójmy się prosić o pomoc i wsparcie w chwilach, w których jest nam trudno.